Wprowadzenie w temat 👇
Ostatnio stało się głośno o niezadowolonych z nazwy angielskiej Turkach jakby dopiero teraz się nauczyli języka angielskiego i zrozumieli, że w języku angielskim w sumie nazwani są jako ten ptak nielot Indyk.
Mało tego w j.angielskim jak chce się komuś dać znać, że nie ogarnia czegoś to używa się wyrażenia typu " czyś ty jest indykiem "
Idąc tym tropem to my Polacy( poles) jesteśmy słupami albo co gorsza lakierem do paznokci ( nail polish) a zmywacz to usuwacz Polskości ( polish remover) . Pomyślmy i my o takim rozwiązaniu by z łaski swej angielska brać przestała nas wyzywać.
Skąd się wzięło to Indycze zamieszanie ?
Nietrudno się w sumie tego doszukać, chociaż nas w szkole na historii nie uczono ani tego ani czegoś innego konkretnego dot. czasów gdy Turcy pozbyli się swojej tureckiej tożsamości by wykreować w okół jednego imienia Osman cała dynastię. Ma to miejsce na początku 13 wieku.
Jak to powiedział znany prof. ILBER ORTAYLI dawny wykładowca mego dobrego znajomego. RODZISZ SIĘ TURKIEM A STAJESZ SIĘ OSMANEM. Nikt nie może się Osmanem urodzić tylko stać. Fakt, Imperium Osmańskie to zamierzone wyzbycie się tożsamości tureckiej na rzecz skupienia się wokół tronu założyciela Osmana. Ten kto go wspierał stawał się Osmańczykiem. Nie inaczej.
Nazwa TUREK była zarezerwowana dla plebsu i innych którzy byli traktowani jak sługusy i mięso armatnie w Imperialnych murach
. WIELKA PORTA tak o sobie mówili Osmanie.
Dopiero Mustafa Kemal ( znany jako Atatürk) obalając i skazując na banicję ostatniego z sułtańskich książąt i jego rodzinę, przywrócił nazwie narodu cześć i honor. Dzięki niemu Turcy poczuli się, wartościowymi ludźmi. Jednak z tyłu głowy mając traumę bycia traktowanymi jak i Ci którzy kiedyś byli sługami i niewolnikami kolonozatorów.
Co tu wiele mówić ile razy słyszałam od Turków, że mają się za gorszych niż Ci w Europie. Słabiej wykształconicyh i mniej cywilizowanych.
Tak tam w Europie to cywilizacja do której nie jeden Turek tęskni. Szkoda, że Turcy dopiero są na etapie odkrywania prawd o samych sobie.
Jutro część II.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz